Υπάρχουν παραστάσεις που λειτουργούν βραδυφλεγώς. Ανάβει μέσα στο μυαλό μια θρυαλλίδα –η έκρηξη έπεται, μετά από ώρες ή και μέρες. Η επί σκηνής συνθήκη ή η πληροφορία δεν οδηγούν αμέσως σε ένα αίσθημα ενθουσιασμού ή απογοήτευσης, ακολουθούν όμως το θεατή απαιτώντας και εν τέλει κατακτώντας τις σκέψεις του. Σίγουρα το (Somewhere) beyond the cherry trees ανήκει σε αυτές.

Από την πρώτη στιγμή που ο σκηνοθέτης Πρόδρομος Τσινικόρης, που ερμηνεύει επίσης το ρόλο του Τροφίμοφ, αρχίζει να μιλά κηρύσσοντας την έναρξη της παράστασης, εγκαθιδρύει μια αμφισημία: μιλά ως ο σκηνοθέτης της που κάνει μια διακήρυξη αρχών και προτίθεται να μας εισαγάγει σε αυτό που θα δούμε, ή ως ρόλος; Η τελευταία μόνο φράση του δίνει (;) την απάντηση: Το όνομά μου είναι Τροφίμοφ.

Αντιστοίχως ο Γιώργος Βαλαής, στον μονόλογο που οδηγεί προς το τέλος της παράστασης, μοιάζει να δημιουργεί ολοένα και περισσότερα επίπεδα, όπως ένας σπασμένος καθρέφτης πολλαπλασιάζει τα παραμορφωμένα είδωλα στο διηνεκές: δεν «είναι» πλέον ο Γκάγιεφ, αλλά ο ηθοποιός που εκλήθη να τον ερμηνεύσει – πλην όμως αναφέρεται στα άλλα επί σκηνής πρόσωπα όχι σαν να είναι ρόλοι ή ηθοποιοί, αλλά οι πραγματικοί συγγενείς του ανθρώπου που ερμήνευε, κι αυτός ένας παρείσακτος που πλαστογραφούσε τη μορφή του δικού τους ανθρώπου. Ο ηθοποιός είναι ο Παρείσακτος.

Η δραματουργία ξεκινά βάζοντας το έργο του Τσέχωφ στον αποχυμωτή και προσφέροντάς μας εν τάχει το ζουμί του: τα δώδεκα πρόσωπα γίνονται έξι, όσα «κανονικά» διαδραματίζονται σε μια παράσταση δυόμιση ωρών (ή και περισσότερο) συμπυκνώθηκαν περίπου σε ένα τριανταπεντάλεπτο. Κι ακολούθησε η συνέχεια…

Η παράσταση του Πρόδρομου Τσινικόρη απέφυγε το σκόπελο του να παρουσιάσει ένα πειστικό ή όχι sequel του Βυσσινόκηπου: δημιούργησε απλά καταστάσεις μιας σημερινής δυστοπίας, ασφυκτικές και τρομακτικές ακριβώς επειδή είτε είναι ήδη παρούσες, είτε είναι εξαιρετικά πιθανές – τις βλέπουμε ήδη με δρασκελιές να πλησιάζουν, όπως έλεγε ο Ποιητής. Το υπονομευτικό, υποδόριο χιούμορ που ενυπάρχει σε όλες τους είναι για να κάνει το σκοτάδι πιο υποφερτό, όμως η πραγματικότητα αυτών των καταστάσεων σχεδόν πνίγει μέσα στο στόμα κάθε ενδεχόμενο γέλιο. Σε κάποια από τα κείμενα θα μπορούσε κανείς να αναγνωρίσει λόγια υπουργών ή βουλευτών, άλλα πάλι θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι διακηρύξεις της παρούσας κυβέρνησης – ακόμα και προϊόντα συγγραφής των δραματουργών αν είναι, θα μπορούσαν και να ήταν αληθινά ή να ακουστούν στη Βουλή αύριο. Ακόμα και οι καταστάσεις που παρουσιάζονται μεγεθυμένες ή παρωδούμενες, ελάχιστα απέχουν από την δική μας καθημερινότητα.

Το (Somewhere) beyond the cherry trees αναδεικνύει τη μεγάλη υποκριτική στόφα της Μαρίας Πανουργιά. Είναι η Λιούμπα του Τσέχωφ, η σημερινή νεόπτωχη δισέγγονή της, είναι ταυτόχρονα αφελής, συνειδητοποιημένη, αληθινή και τραγικά αστεία, απελπισμένη και αδιάκοπα αυτοσαρκαζόμενη. Ο Γιώργος Βαλαής, ως Γκάγιεφ (αλλά και ως Γιώργος;) φέρει τη γνωστή σπαρακτική του αλήθεια ανά πάσα στιγμή. Ο Γιώργος Βουρδαμής με κάθε του βήμα δείχνει να προχωράει υποκριτικά και να ολοκληρώνεται. Η Άνια της Καλλιόπης Σίμου, με φυζίκ που θα μπορούσε κάλλιστα να ταιριάξει σε έναν κλασικό Βυσσινόκηπο, γεφυρώνει θαυμαστά τις δύο δραματουργικές περιόδους. Η Βάρια της Νάνσυς Σιδέρη είναι ένας πολυεπίπεδος ρόλος-κλειδί για ολόκληρη την παράσταση, βγάζοντας τη γυναίκα από τα δεσμά της προεπαναστατικής περιόδου και οδηγώντας την σε αυτά του σήμερα. Ερμηνεύτηκε υποδειγματικά. Ο Πρόδρομος Τσινικόρης ανταπεξήλθε παλικαρίσια στη δυσκολία της διπλής υπόστασης του σκηνοθέτη/ηθοποιού.Η παράσταση αποτελεί για τον σκηνοθέτη της ένα σημαντικό άνοιγμα σε νέα εδάφη. Αξιοποιώντας τη θητεία και την κατακτημένη γνώση του στο θέατρο-ντοκιμαντέρ, τόλμησε να εισαγάγει για πρώτη φορά σε αυτή την ευφάνταστη απόπειρα γενναίες δόσεις μεταμοντέρνου, να αποτολμήσει ισορροπίες δύσκολες, να εκστομίσει αλήθειες που πονάνε. Είχε ως πολύτιμο σύμμαχο την ηχητική δραματουργία του Παναγιώτη Μανουηλίδη, που αποτέλεσε ουσιαστικότατο παράγοντα του συνόλου. Δημιούργησε εικόνες και καταστάσεις που επάξια κέρδισαν μια θέση στους εφιάλτες μας αυτό το καλοκαίρι. Το Φεστιβάλ Αθηνών ξεκίνησε καλά.