Φωτογραφίες: Εύη Φυλακτού Το δίδυμο Καμαράτου – Κουτσολέλου επί σκηνής είναι αρχετυπικό: Βλαντιμίρ και Εστραγκόν, Χαμ και Κλοβ, Μερσιέ και Καμιέ – γιατί όχι Μπουβάρ…
Μέσα στο χαοτικό σημερινό θεατρικό τοπίο της Αθήνας, ακόμα και τα αυτονόητα μοιάζουν να έχουν ξεχαστεί. Ευτυχώς, οι εξαιρέσεις υπάρχουν – έστω και για να…
Μερικές φορές, βλέποντας τις πρώτες σκηνοθετικές απόπειρες ενός ηθοποιού – ή και νεαρού σκηνοθέτη – να αστοχούν δραματικά, κάνουμε σαν να μην τις είδαμε. Λογικό:…
Για έναν άνθρωπο που γράφει για το θέατρο στην Αθήνα, υπάρχουν διαδρομές δεδομένες, που θα τις κάνει πολλές φορές κάθε σεζόν καθώς σχεδόν επιβάλλεται να…
Υπάρχουν παραστάσεις κάπου στο παρελθόν όλων μας, που μας έκαναν να αγαπήσουμε το θέατρο τόσο, που να δημιουργήσουμε μαζί του σχέσεις ισόβιες: να θελήσουμε να…
Επανειλημμένα κατά τις προηγούμενες θεατρικές σεζόν αναρωτήθηκα, βλέποντας παραστάσεις στην Κεντρική, κυρίως, Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, γιατί τέτοια στροφή προς ένα θέατρο που ανήκει στο…
Και μόνο το όνομα του ποιητή, συγγραφέα και κριτικού Έντγκαρ Άλλαν Πόε, (1809-1849), είναι ταυτισμένο στη συνείδηση του αναγνώστη με σκηνικά φόνων, ψυχικά διαταραγμένους ήρωες,…
Υπάρχουν καλλιτέχνες με εντελώς προσωπική, ιδιαίτερη και διεισδυτική ματιά πάνω στην πραγματικότητα. Με κριτική ικανότητα, σκληρή τρυφεράδα και βαθιά σκέψη. Όταν κατορθώνουν να μεταδώσουν στο…